Kryzys w diecie – jak go pokonać? Ja się zmotywować i wytrwać w dobrych nawykach?

napisała AGU Maj 11, 2016

Stało się. Po prawie miesiącu zdrowego odżywiania, diety i walczenia z własnymi słabościami, zaliczyłam kryzys. Wiedziałam, że tak będzie, bo to oczywiście nie pierwsza moja walka. Zawsze zaczyna się niewinnie i tak było również tym razem. Najpierw słaby dzień, spotkanie z przyjaciółmi, piwo i kilka chipsów, później pyszny jabłecznik domowej roboty, zajadanie słodkościami operacji psa i najpyszniejszy rosół mamy. Generalnie słabo. Na szczęście w porę się ogarnęłam, powiedziałam “stop, tak dalej być nie może” i przywróciłam samą siebie do pionu. Podjadanie trwało kilka dni, a dziś mogę śmiało napisać, że pokonałam kryzys i walka o nową wersję mnie trwa dalej. Jak mi się to udało? O tym w dalszej części wpisu.

Swój sposób odżywiania postanowiłam zmienić na początku kwietnia, a nowy jadłospis wdrożyłam w życie ósmego, dzień po wizycie u dietetyka. O tym mam zamiar napisać oddzielny post – jak wygląda moja dieta, jakie widzę efekty i przede wszystkim na co zwrócić uwagę, wybierając specjalistę. Dajcie mi jeszcze chwilę, za 3 dni mam wizytę kontrolną.

Od samego początku byłam dość mocno zdeterminowana, ale wiecie jak jest… Nagle nadchodzi kiepski dzień, gdzie człowiek ma ochotę odreagować, najeść się czekolady i mieć wszystko w nosie. I wszystko byłoby spoko, gdyby na tej czekoladzie się skończyło. ;-) Z jednego dnia robi się kilka, a później nie wiedząc nawet kiedy, wracamy do złych nawyków. Znam to doskonale z własnego doświadczenia i obiecałam sobie, że tym razem będzie inaczej. Poniżej moje sposoby na ogarnięcie się i powrót motywacji. :-)

WSZYSTKO ZACZYNA SIĘ W GŁOWIE

Brzmi banalnie, ale tak właśnie jest. Musimy zdać sobie sprawę z tego po co to wszystko i dla kogo? Starać musimy się dla siebie, nie dla niego, nie by dorównać figurze koleżanki z pracy. Grunt to zrozumieć swoje potrzeby, ustalić cel i do niego dążyć. Jeśli są prawdziwe chęci, to musi się udać. Trzeba pamiętać tylko, że jeśli sami w siebie nie uwierzymy, to nikt nie zrobi tego za nas. Moim celem nie są tylko kilogramy same w sobie. Priorytetem było dla mnie (i nadal jest) zdrowie, dobre samopoczucie, poprawa wyników badań oraz wyeliminowanie bólu brzucha, który przed zmianą nawyków żywieniowych, towarzyszył mi nieustannie. Dojrzałam do świadomej decyzji: chcę trwałej zmiany swojego stylu życia i nie ma już odwrotu. Nie traktuję diety jako kary, wręcz przeciwnie, tłumaczę sobie, że nowe zasady i nawyki to największa nagroda dla mojego ciała i organizmu.

CHUDNIĘCIE TO DŁUGOTRWAŁY PROCES

Nadprogramowe kilogramy nie pojawiły się z powietrza, z dnia na dzień, więc powiedzmy sobie wprost: diety cud nie istnieją. Nie zrzucimy 10 kilogramów w miesiąc, w zdrowy sposób. Nie ma opcji. Im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym lepiej dla Ciebie. Rozsądek to podstawa. Daj sobie czas, nie śpiesz się, bądź konsekwentna, a efekty pojawią się prędzej, czy później. I pamiętaj, cierpliwość popłaca. Jeśli na wadze nie widzisz spadku przez kilka dni, nie poddawaj się i nie odpuszczaj. Zastoje i wahania wagi są przecież normą.

ZNAJDŹ NAJLEPSZĄ FORMĘ MOTYWACJI

Jednych motywują zdjęcia wysportowanych sylwetek, drugich, krótka sukienka wisząca w szafie. To Ty wiesz najlepiej, co na Ciebie działa. Ja nieustannie szukam inspiracji i staram się nastrajać pozytywnie każdego dnia. Pomagają mi w tym metamorfozy na fanpage Ewy Chodakowskiej, motywujące konta fit dziewczyn na instagramie (skoro one dały radę, to ja nie dam?!), dodające energii hasła, które naklejam sobie na lodówkę, a przede wszystkim moje ubrania. Nie ma dla mnie nic lepszego od wbicia się w spodnie, których kilka miesięcy temu nie mogłam nawet dobrze wciągnąć na biodra! Jak mi się odechciewa chcieć, to staję przed szafą i mierzę. Wtedy od razu wraca mi motywacja!

ZWIZUALIZUJ CEL

Jeśli wciąż mam za mało motywacji, pomaga mi wizualizacja. Skoro raptem kilka kilogramów mniej sprawia, że jest mi we własnym ciele o wiele lepiej, to jak wspaniale poczuję się, gdy ubędzie mnie trzy razy tyle?! Czy będę wtedy szczęśliwsza, tego nie wiem, ale jestem przekonana, że wzrośnie moja pewność siebie. Będę miała jeszcze więcej energii, uśmiechu i będzie rozpierać mnie duma, że dałam radę, że wróciłam do swojej dawnej wagi i atrakcyjniejszego wyglądu. A poza tym, nie mogę doczekać się momentu, gdy wbiję się wreszcie w jeansy sprzed 5 lat i nie będę martwić się nadprogramowymi fałdkami.

ZDROWA LODÓWKA

Jeśli mam wytrwać w swych postanowieniach i nie złamać się, nie mogę mieć w kuchni żadnych niezdrowych zapychaczy. Wszystkie doskonale wiemy, jak to się prędzej, czy później kończy, a ja nie chcę aż tak bardzo trenować swojej silnej woli. Gdy mam pod ręką same zdrowe produkty, nie ciągnie mnie do niedozwolonych grzeszków, ale jeśli ze stołu uśmiechałaby się do mnie czekolada lub kubełek lodów, pewnie po tygodniu, albo dwóch, bym się złamała. W ryzach trzyma mnie ustalone z góry menu – na zakupy chodzę z listą i kupuję dla siebie tylko to, co uwzględnia jadłospis od dietetyka.

PLAN POSIŁKÓW

Żeby nie było zbyt monotonnie i nudno, nie mam sztywnego jadłospisu, ułożonego na każdy dzień tygodnia. Mam rozpiskę siedmiu śniadań, obiadów itd., które mogę ze sobą komponować, więc tak na dobrą sprawę, posiadam pewną dowolność w tworzeniu menu, co z jednej strony jest z super, a z drugiej, wymaga nauki planowania i organizacji posiłków. Początkowo kupowałam wszystko na dzień do przodu, ale teraz najlepiej sprawdzają mi się zakupy na trzy dni. Wtedy mam możliwość podmianki, jeżeli akurat w danej chwili nie mam ochoty na konkretne danie. To dla mnie duże ułatwienie i wsparcie w walce.

WSPARCIE BLISKICH

Jeśli mieszkamy same, jest łatwiej, bo nikt nas dodatkowo nie kusi. Trudniej, gdy codziennie całej rodzinie obiady gotuje mama, bądź, gdy mieszkamy z facetem/mężem/przyjaciółką lub w dodatku mamy dziecko. Nie można narzucić komuś swojego sposobu odżywiania i wymagać, że ktoś dopasuje się do nas, ale to niesamowicie fajne, gdy czujesz wsparcie od bliskich Ci osób. Gdy jadę do mamy, na stole nie ma żadnych sałatek, czy ciast, a z naszego mieszkania zniknęły wszystkie chipsy, słodkie przekąski, czy inne smakołyki, które lubię, ale jeść nie mogę. Moja druga połówka pomaga mi na tyle, że np. pączka je w pracy, by mnie nie kusić. ;-)

DŁUGOTERMINOWA SATYSFAKCJA CZY KRÓTKA CHWILA PRZYJEMNOŚCI?

Ostatni punkt na liście, ale równie ważny. Dużo czasu minęło nim zdałam sobie sprawę, że zapchanie się chipsami na wieczór, czy zjedzenie batonika, wcale nie sprawia mi przyjemności i nie poprawia samopoczucia. Wręcz przeciwnie, bolał mnie brzuch, byłam ociężała i czułam się gorzej, przez wyrzuty sumienia i świadomość, że znów pokonał mnie stres i brak silnej woli. Teraz po prostu wiem, że o wiele fajniejszym uczuciem jest świadomość, że naprawdę dbam o swoje zdrowie oraz długotrwała satysfakcja ze swojej nowej, powoli zmieniającej się sylwetki, z lepszego samopoczucia, wyników i ogromu energii.

Oczywiste jest to, że życie nie polega na tym, by ciągle sobie czegoś odmawiać, ale nie można też wiecznie usprawiedliwiać swoich grzeszków i szukać wymówek (przyznaję, że byłam w tym mistrzynią). Jedzenie kilka razy w tygodniu śmieciowego żarcia z powodu braku czasu, czy codziennie pochłaniany batonik na poprawę humoru, to oszukiwanie samej siebie. Zdrowe, dobrze skomponowane posiłki wcale nie zajmują dużo czasu i wkrótce Wam to udowodnię! :-)

Jestem ciekawa jak Wy radzicie sobie z kryzysami i spadkiem motywacji, bo to ona odgrywa tu kluczową rolę. Koniecznie dajcie znać!

Kto jeszcze walczy o nową sylwetkę i gubi kilogramy? :-) Pochwalcie się swoimi osiągnięciami na tym polu!