Majowe migawki: co u mnie? co z blogiem? jakie plany na najbliższe miesiące?

napisała AGU Maj 23, 2018

Witam po przerwie i bez zbędnego przeciągania zapraszam na kolejną odsłonę migawek. Dziś chciałabym tak zwyczajnie opowiedzieć, a w zasadzie napisać o tym co się u mnie obecnie dzieje, jakie mam plany na najbliższe miesiące i co dalej z blogiem. Zapraszam do lektury, postaram się, aby było zwięźle, choć nie obiecuję. :D

Co u mnie słychać?

Na pozór niby nie dzieje się nic wielkiego, ale w mojej głowie trwa prawdziwa rewolucja. Musiałam przepracować kilka spraw i nie skłamię, gdy napiszę, że zmieniłam podejście do życia i przede wszystkim do samej siebie. Pierwszym impulsem były złe wyniki badań kilka miesięcy temu, które uświadomiły mi, że najwyższa pora porządnie o siebie zadbać. Zapisałam się na siłownię, zmieniłam dietę i choć obecnie od treningów mam prawie dwutygodniową przerwę z powodu natłoku obowiązków i choroby, to za dni parę wracam do dźwigania, bo bardzo za tym tęsknię! Siłownia pozwoliła mi poukładać sporo kwestii w głowie, spojrzeć na siebie inaczej i w dużej mierze pomogła zaakceptować siebie taką jaką jestem, niezależnie od rozmiaru jaki obecnie noszę. Przytyłam dość sporo i miałam moment, w którym bardzo siebie nie lubiłam. Stałam się swoim największym wrogiem, hejterem i krytykantem. Myślę, że doskonale znacie to uczucie, gdy wmawiacie sobie, że jak zgubicie zbędne kilogramy, to będziecie lepsze, szczęśliwsze i w ogóle podbijecie świat. Teraz wiem, że byłam głupia, stara a głupia. Szkoda życia na chowanie się w cień i noszenia worka pokutnego z powodu nadprogramowych kilogramów. Oczywiście jestem za tym, aby pracować nad sobą i swoją sylwetką, ruszać się i dbać o siebie – przede wszystkim ze względów zdrowotnych, ale odkładanie cieszenia się życiem na później, na “chudsze czasy”, jest totalnie bez sensu! Dlaczego? Ano dlatego, że wraz ze spadkiem wagi wcale nie zmienia się w magiczny sposób nasze życie. To wszystko jest w głowie, nie w cyferkach na wadze. Dużo czasu upłynęło nim dorosłam i dojrzałam do takich wniosków, ale nareszcie mogę napisać, że akceptuję siebie taką jaka jestem.

W koszulce dodającej jeszcze +5kg, styrana po treningu, ale wrzucam. Ku pamięci i motywacji, dla siebie i może dla którejś z Was? ? Gorzej już być nie może, a przecież i tak tłum ludzi widzi mnie w podobnym stanie na siłowni.?‍♀️? Od 3 tygodni walczę sama ze sobą i przekraczam własne granice. Jest ciężko, czasem nawet bardzo. Są dni, kiedy po treningu ledwo wchodzę po schodach, a najprostsze czynności takie jak umycie zębów sprawiają trudność. Ale z każdym dniem jest lepiej, a progres motywuje. Czuję się mocniejsza, jestem silniejsza zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Siłownia bardzo czyści głowę. ✌ Decyzja o wykupieniu treningów personalnych, to najlepsze co mogłam dla siebie zrobić!!!! Potrzebowałam kogoś, kto będzie ciągnął mnie w górę. Do tego dochodzi oczywiście dieta, którą na 100% dopiero zaczęłam (to moja największa słabość i okres okołoświąteczny był wymówką?). Moim celem są przede wszystkim dobre wyniki badań za 3 miesiące i spadek wagi, do tego ogólne wzmocnienie i zdrowie. Jest dobrze, będzie jeszcze lepiej. Najlepiej. Wierzę w to!? Zastanawiam się czy chcecie wiedzieć jak to wszystko wygląda w praktyce? Jak konkretnie ćwiczę, jak jem i jak walczę z IO oraz niedoczynnością? ? Mogę przygotować jakieś materiały, tu albo na blogu. Co Was interesuje?Nagrywamy też część moich ćwiczeń do prywatnego archiwum i być może odważę się kiedyś pokazać jak okrutne były moje początki!??? #nigdyniejestzapozno #najtrudniejszypierwszykrok #mcfit #bodybuilding #bestrong #changemybody #changemylife #gymlife #befit #motivation #gymmotivation

Post udostępniony przez AGU | Agata (@agu_blog) Kwi 8, 2018 o 1:40 PDT

A tak już mniej górnolotnie, to zapewne już z Instagrama wiecie, że w naszym mieszkaniu rządzą od majówki kolejne dwie kocie dzidziuśki. Puchatka i Serduszko, to siostry, które niebawem będą szukały wspólnego domu, ale najpierw musimy przygotować je odpowiednio do pójścia w świat. ;) Choć większość z Was reaguje na temat kotów entuzjazmem, to wciąż pojawiają się pytania – Agata, ale po co Wam to? Znowu? Przecież to problem, obowiązek, wydana kasa… Chce Wam się? Inni pytają, dlaczego koty, a nie ludzie? Przy okazji tego wpisu odpowiem na te pytania. Pomaganie uzależnia, to raz. Pomagając czuję się lepszym człowiekiem, może to egoistyczne, ale robię to też po części także dla siebie. Co więcej, każde uratowane zwierzę, to niesamowita satysfakcja. A w kwestii koty vs ludzie – jedno nie wyklucza drugiego, a ze wszystkim obnosić się nie trzeba. Na sam koniec dodam jeszcze, że gdyby każdy z nas pomógł komukolwiek – drugiemu człowiekowi, psu, kotu, czy chomikowi i nie był obojętny na krzywdę, to świat byłby lepszy. Do tego dążmy.

Rewolucja nie tylko w mej głowie, ale także w mieszkaniu! Od jakiegoś czasu pozbywam się zbędnych rzeczy, a w ciągu ostatniego tygodnia wywaliłam chyba z tonę śmieci, a drugie tyle puściłam dalej w świat. Niepotrzebne ubrania, gadżety, dodatki do domu i do zdjęć (czy tylko ja mam manię kupowania kurzołapów, bo “będą ładnie wyglądały na zdjęciach”) znalazły nowy dom, a ja czuję się jakbym zrzuciła co najmniej pięć kilo. :D Gorąco polecam takie generalne porządki, bo czyszczą głowę równie fajnie jak wysiłek fizyczny.

Moje plany na najbliższe miesiące

Od momentu, w którym stałam się swoją przyjaciółką żyje mi się lepiej, ale też znacznie więcej mi się chce! Oczyściłam przestrzeń, bez sentymentów rozstaję się ze wszystkim, co niepotrzebne i zbędne, upraszczam codzienność, zapisałam się na kilka kursów i webinarów, planuję remont i swoje życiówki na siłowni. :D Budzę się z energią do życia i kładę się z nią spać. Nawet nie macie pojęcia jak mi z tym dobrze! Uściślając jednak, w najbliższym czasie planuję skupić się przede wszystkim na:

sobie ;) – jutro wracam na siłownię, by w dalszym ciągu pracować nad zwiększeniem swojej sprawności, siły i kondycji. To czas tylko dla mnie i nie zamierzam z niego rezygnować, bo choć czasem jest ciężko i ledwo przebieram nogami, to uczucie w trakcie i po treningu jest nie do opisania. O mojej przygodzie z siłownią napiszę Wam jeszcze pewnie nie jeden raz, bo ciężary pokochałam! Do tego w dalszym ciągu dochodzi zdrowa dieta. Pewnie czasem się złamię, ale gotowych jadłospisów od dietetyczki sobie nie odpuszczam!
doprowadzeniu swojej cery do porządku – po odstawieniu antykoncepcji (już ponad rok temu), moja cera oszalała, a ja w dalszym ciągu sobie z nią nie radzę. Obecnie ma ten lepszy czas, ale wciąż jest zanieczyszczona, pełna zaskórników i grudek. Mam nadzieję, że wreszcie się dogadamy.
zamknięciu tematu aparatu na zęby – przez moje problemy ze zdrowiem, siłownię i kilka innych spraw spadł on z listy priorytetów, ale bardzo bym chciała jak najszybciej się “zadrutować”,
powrocie do jazdy samochodem, a przede wszystkim zakupie własnego auta. Łatwiej jest wsiąść za kółko po przerwie ze świadomością, że jak coś uszkodzisz, to będzie przykro głównie Tobie. :D
remoncie! Szykują nam się większe zmiany w mieszkaniu i jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli, to całą metamorfozę udokumentuję na blogu,
powrocie do makijażu – spokojnie, nie stanę się nagle samozwańczą beauty guru, po prostu ostatnio rzadziej się malowałam, a zapomniałam jak bardzo mnie to relaksuje i jaką frajdę mi sprawia,
aktywnym i regularnym blogowaniu, ale o tym więcej w poniższym akapicie! :-)

??? 55kg x 10, a 1,5 miesiąca temu zaczynałam (ledwo) z samym gryfem!? Nawet nie wiem co mam napisać, bo ten film (pierwszy w życiu), to wyjście daleko poza moją strefę komfortu, ale raz się żyje. ? Paulina @architekt.twojego.ciala mówi, że jest spoko? Moja mama nie może tego oglądać, a ja chyba po prostu zaczynam być z siebie zadowolona oraz wierzyć w siebie i swoje możliwości, choć jeszcze kawał pracy przede mną? #martwyciag #bodybuild #bodybuiding #gym #bestrong #changeyourbody #mcfit #mcfitszczecin #gymlife #motivation #gymmotivation #trainhard #samaniewierzezetowrzucilam ?

Post udostępniony przez AGU | Agata (@agu_blog) Kwi 23, 2018 o 12:22 PDT

Co z blogiem?

Przez dłuższy czas było mnie tu mniej i nie będę ukrywać, że było mi z tym bardzo źle. Pogubiłam się gdzieś po drodze, straciłam pomysł na siebie i na to miejsce. Każdy pomysł wydawał mi się beznadziejny, wtórny, a zdjęcia kiepskie i niedające się do publikacji. Ukrywałam się za obiektywem bojąc się wystawienia i narażenia na ocenę. Wpadłam w jakąś chorą pułapkę kompleksów oraz porównywania się do innych. Miałam wyrzuty, że nie pasuję do tego idealnego, widealizowanego świata, który kreowany jest w sieci. Daleko mi do ideału, nie noszę rozmiaru S, mam krzywe brwi, niesymetryczne usta, nie pijam kawy w Starbucksie bo mi do niego nie po drodze, nie mam białej pościeli (choć bardzo bym chciała), bo przy czterech kotach nie ma ona racji bytu. ;) Nawet dwóch równych kresek nie potrafię narysować po dziś dzień! W pewnym momencie strasznie mnie to zaczęło uwierać. Zaczęłam się nawet zastanawiać jak ja mam inspirować i zachęcać innych do dbania o siebie skoro sama nie czuję się ze sobą dobrze? Na szczęście to było kiedyś. Teraz jestem pewna, że ten blog, to moje miejsce, moje dziecko, to ja i ma tu być po mojemu. I chcę być tu sobą, bez ściemy, bez udawania, taka jaka jestem na co dzień. Nieidealna, normalna, zwyczajna, ale prawdziwa. Czasem rozczochrana, niepomalowana, zakręcona na punkcie kotów, walcząca z nadprogramowymi kilogramami. Dosyć chowania się za aparatem, ukrywania siebie. Profil bloga nie ulegnie diametralnej zmianie, wciąż tematem przewodnim będzie uroda, ale nie chcę narzucać sobie ograniczeń w postaci kosmetyków. Bywają tygodnie, że nie noszę ani grama makijażu, a mam do powiedzenia wiele na inne tematy. Dojrzewam, zmieniam się, a blog razem ze mną, dlatego spodziewajcie się małej metamorfozy tego miejsca. Jest mi ona bardzo potrzebna i długo do niej dojrzewałam. :-) Moje niedawne (a zarazem pierwsze) przywitanie się z Wami na stories w wersji saute spotkało się z bardzo pozytywnym odzewem, entuzjazmem i ogromnym wsparciem. Mam zatem nadzieję, że będziecie mi towarzyszyć również tutaj i wspólnymi siłami będziemy aktywnie tworzyć to miejsce!

Rozpisałam się, ale chyba było mi to potrzebne. Wszystkim, którzy dotrwali do końca bardzo dziękuję i przybijam piątkę! Nie ukrywam, że przy publikacji tego tekstu towarzyszył mi dreszczyk emocji, bo chyba nigdy się tak tu nie uzewnętrzniłam! Przy okazji, z tego miejsca dziękuję również tym, którzy w moim codziennym życiu pchają mnie do przodu, motywują i najzwyczajniej w świecie we mnie wierzą. To poniekąd dzięki nim powstał dzisiejszy post. :-)